Naam: Tim Van Hamel.
Referenties: dEUS, Evil Superstars, Millionaire, Eagles Of Death Metal.
Eigenschappen: sex, drugs & rock&roll.
Concept: solo album om verdriet van stukgelopen relatie te verwerken.
Resultaat: knappe maar niet voor de hand liggende, ingetogen plaat vol broeierige pop met weerhaken.
En daarmee is eigenlijk alles gezegd over dit ei dat Tim kwijt moest. Verwacht je echter niet aan dromerige zoete popsongs. Daarvoor is Tim simpelweg te veel rock&roll. Geen flauwe Milow of Fikskes brouwsels dus, maar songs die je langzaam inpakken, songs die meerdere luisterbeurten nodig hebben om tot de ziel ervan door te dringen. Dit maakt het album niet gemakkelijk. Hier en daar voel ik wel opvolgers aan voor de heerlijke single ‘Until I Find You’. Zo is er ‘Living The Way You Should’ en het zeer straffe 'Take Me Home'. Voor de rest voeren melancholie, duisternis en berusting de boventoon zoals in het slepende 'Tell Me', of het iets harder rockende 'Which Of Us'.
Kers op de taart is het geweldige ‘Sometimes I Wanna Run’, een ietwat opgefokte song gebouwd rond een subtiele piano riedel. Alsof Tim Vanhamel ergens alleen op een kale heuvel in de gietende regen schreeuwt om samen betere oorden op te zoeken.
Zijn al die overtreffende trappen die we overal lezen dit album nu waard? Wel, het is in ieder geval een zeer straffe plaat, punt aan de lijn. Het getuigt van grote klasse als je onconventionele structuren kan rijmen met popliedjes. Bewonderenswaardig hoe Tim Vanhamel er in slaagt je mee te nemen op zijn pad van radeloosheid.
Een wereldplaat daarentegen vind ik het vooralsnog niet. Daarvoor is de plaat soms net iets te –sorry voor het woord– saai. Vooral de hoge ietwat monotone stem zorgt er soms voor dat je al eens snel op ‘next’ drukt. Of misschien heeft de plaat nog wat extra luisterbeurten nodig om ook deze kritiek te laten varen?
Benieuwd hoe dit zaterdag gaat klinken in de Botanique, maar dat deze plaat niet zonder slag of stoot aan ons voorbij gaat is een feit. En laat dat nu net een voorwaarde zijn van een goede plaat.
Tim Vanhamel: Welcome To The Blue House
25 februari 2008 by Nonkel Jos
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
0 reacties:
Een reactie posten