:: oorworm ::

Deze week geen kletterende drums, opgeblazen versterkers of verrokken stembanden maar een intrigerende plaat die rust brengt. ‘Soft Airplane’ is een luchtig in elkaar geknutseld pareltje van de multigetalenteerde Canadees (check zijn animatieclips op YouTube!!) Chad VanGaalen. Veelal akoestisch met hier en daar een bliep, subtiel elektronisch gefrunnik, geprogrammeerde drums, een kapotte piano en een hemelse stem. Een album waarvan marsmannetjes moeten denken dat wij een knuffelend ras zijn zonder stress.

Nochtans is het na de warme opener ‘Willow Tree’ een paar nummers lang wachten voor de plaat echt indruk maakt. Het is maar met ‘Bare Feet On Wet Griptape’ dat we terug bij de les zijn. Daarna pakt Chad uit met springerige lo-fi indiepop die me doet verdwalen in zijn vreemde wereld. Vijf nummers op rij laat Chad VanGaalen me niet meer los. Zo loopt er een geweldig baslijntje voorbij in ‘Poisonous Heads’, doet ‘TMNT Mask’ voorzichtig de dansschoentjes aantrekken, is ‘Molton Beats’ onvervalst en puur ingetogen sentiment waarna nog het verslavende ‘City Of Electric Light’ volgt dat voor de rest van de week in je hoofd parkeert.

Chad VanGaalen diept het genre singer-sonwriter uit op een manier waar veel kleffe zielen (lees: de Milows van deze wereld) alleen maar van kunnen dromen en creëert met zijn eigenzinnige instrumentarium een wondermooie wereld vol lo-fi indiepop die 2008 prachtig inkleurt.