:: oorworm ::

In het kader van ABBOTA, het uitwisselingsproject tussen AB en Botanique om de Vlaamstalige en Franstalige gemeenschap in Brussel met elkaar in contact te brengen, stond Tim Vanhamel afgelopen zaterdag op de planken in de Orangerie. Een Orangerie die verre van volgelopen was (in tegenstelling tot de uitverkochte shows in Depot en Trix).

Door de zeer strakke planning van de vier optredens die avond (Elvy, Bonny King Of Nowhere en Absynthe Minded mochten ook het podium op), miste ik de start van Mister Millionaire. Voordeel van te laat komen is wel dat de band al op volle toeren is wanneer je de zaal binnen stapt. En dat was ze ook!

We kregen meteen de strafste song van de set in onze nek geslingerd. Het op plaat ook al tot mijn favorieten behorende ‘Take Me Home’ kreeg live nog het nodige kruid mee en mondde uit in vettig potje rock&roll. Wat volgde was ingetogener maar daarom niet minder goed. Tim van Hamel bleek goed bij stem, bracht zijn songs met de nodige ernst (Tim Van Hamel en ernst in 1 zin!!) en vooral tonnen bezieling. Tel daarbij een strakke band, die het ganse optreden lang foutloos in de schaduw stond en je hebt een leuke cocktail voor een avondje uit.

Het publiek dat blijkbaar toch net iets meer voor Absynthe Minded was afgezakt, had zo een andere opvatting van die cocktail. Het pakkende ‘Like A Fire’ deed sommigen nog verstommen maar zelfs de kraker ‘Until I Find You’ bracht weinig enthousiasme in de zaal. Ondanks een sterke uitvoering dat live nog meer bewees een fantastische popsong te zijn.

Misschien niet het beste Tim Van Hamel optreden ooit, en ook geen performance die jaren blijft hangen, maar wel een degelijke doortocht van een man die blijkbaar de nodige rust gevonden heeft en zich ondanks zijn rock&roll imago toelegt op dat wat telt: de muziek.