:: oorworm ::

Opvallend veel volk in de AB op vrijdagavond. Opvallend veel rockers op leeftijd ook. Allen daar voor een potje nostalgisch rocken met The Cult.

Bijna een uur te laat bestegen ze de bühne maar ze grepen het publiek meteen bij de keel met krakers ‘Spritwalker’ en vooral ‘Rain’ dat al direct voor hoogtepunt nummer 1 zorgde. Iedereen meteen mee, de ene met het stampende voetje, de andere half gek aan het worden over de ballustrade. Rocken met een grote R dus.

De ene stamper na de andere passeerde de revue met gitarist van het eerste uur Billy Duffy in een glansrol. Het was duidelijk dat het publiek niet gekomen was voor songs van de nieuwe plaat ‘Born Into This’ en dat had The Cult zelf ook begrepen. Ze grasduinden dan ook gretig naar nummers uit hun succesvolle jaren ’80 periode.

Het eerste rustpunt zorgde voor hoogtepunt 2. ‘Edie (Ciao baby)’ werd ingezet en kreeg de zaal makkelijk mee. Al bleek frontman Ian Astbury het moeilijk te krijgen met de vocals, wat later in de set ook duidelijk kwam bovendrijven. De leeftijd zeker…

Daarna volgden nog meebruller ‘Sweet Soul Sister’, een straf ‘Rise’ en het onoverkomelijke ‘She Sells Sanctuary’. Een klein maar knap visueel intermezzo volgde zodat Astbury zijn stem kon smeren waarna er nog drie nummers volgden. Wij rockten het vrolijkst mee op het voorlaatste ervan: ‘Fire Woman’.

Een gebalde set dus, met meer dan degelijk gebrachte songs en een Billy Duffy die zich profileerde als een uitmuntend gitarist. Enige minpunt was mister Cult Ian Astbury himself die last had van de stem waardoor sommige songs aan snedigheid moesten inboeten. Maar het was bovenal gewoon een avondje (h)eerlijke rock&roll zonder al te veel poespas en dat gaat er op een vrijdag na de werkuren altijd in.

Met dank aan de schittrende foto van Franky Bruyneel!