:: oorworm ::

Eerder al op deze blog te lezen dat Nonkel Jos tamelijk wild was van de nieuwe Black Keys single. Tijd voor het album dus. Net uit maar al aardig wat promotie rond gevoerd en, jippie jeej overal ter wereld op dezelfde dag uitgebracht.

Op het menu staat een modderbad van bluesy roots-rock zoals we dat van The Black Keys kennen. Enig verschil met vorige platen: producer Danger Mouse achter de knoppen. Conclusie: nog meer modder.

The Keys laten een zeer goeie indruk op deze ‘Attack & Release’, dat nauwelijks zwakke momenten kent, niet in het minst door de uitstekende productie. Het album opent aarzelend, maar boort zich schoorvoetend een weg tussen uw oren waar het Panama Kanaal niet van terug heeft. Single ‘Strange Times’ is recht door zee en meteen het meest rockende nummer van de plaat. Iets verderop komen we misschien het beste nummer tegen: ‘Lies’. Een heerlijk tergende klaagsong die roept om een slok wiskey.

Drie straffe songs op rij vullen plaatsen acht, negen en tien. Drie nummers waar DangerMouse duidelijk een hand in heeft. Catchy and upfront maar toch vettig en bluesy.

Een dikke pluim dus voor The Black Keys die er in slagen hun sound te verleggen zonder hun roots te verloochenen. Een plaat die de oude fans niet tegen de borst zal stoten en voldoende 2008 klinkt om nieuwe fans over de streep te halen. Waar een producer al niet goed voor is.