:: oorworm ::

Kan headphone de immens hoge verwachtingen inlossen? Het was de vraag die rondspookte tijdens het inpluggen van dit album. Met 'Ghostwriter' scoorden ze een hit over generaties heen, vergezeld van een videoclip die geniaal was in zijn eenvoud. Een videoclip die ook het symbool creëerde voor Headphone. Het eindeloos wandelend figuurtje met dito headphone werd het uithangbord van de groep en zorgvuldig uitgespeeld als marketing tool. Ondertussen viel het StuBru publiek en masse voor dit Gentse gezelschap. Als dEUS God was ten tijde van 'Worst Case Scenario', dan is Headphone vandaag op zijn minst Hot.

Bij een eerste luisterbeurt dreigt het album nochtans de stempel middelmatig mee te krijgen. Enkele repeats later ontdekken we pareltjes als 'Girlie', 'Lidocaine' en 'The Pugilist'. Fijne softpop die drijft op een dansbare ondertoon. Tel daarbij de hitsingles 'Ghostwriter' en 'She Is Electric' en je hebt al een album dat in het rek van het betere werk past.

Headphone kampt echter met twee problemen. Eén: De mayonaise tussen gitaar en computer pakt niet altijd even goed. Headphone maakt langs de ene kant heerlijk stuiterende dancepop, langs de andere kant toffe ingetogen indiepop. De symbiose tussen die twee komt er jammer genoeg niet helemaal uit op plaat. Alsof Headphone heel het album lang verstijfd in een spreidstand staat, met aan het ene uiterste de rock, aan het andere uiterste de dance. Het tweede probleem is de onvermijdbare link met Radiohead.

Toch is dit een geslaagd debuut dat lekker weg luistert en zelfs helemaal de aandacht trekt als er gedanst mag worden. Een beloftevol debuut dus dat de (te) hoge verwachtingen niet helemaal inlost. Remedie voor de opvolger: Een goeie trap in het kruis om die spagaat weg te krijgen en het komt vast helemaal goed.