:: oorworm ::

Eén van de grootste independents voor de Belgische markt houdt op te bestaan en dat is een jammere zaak. Lowlands is failliet beste mensen. De platenmaatschappij die bekend werd met artiesten als Vive la Fête, Daan, Buscemi en recenter A Brand. Ook andere beloftevolle artiesten als The Backlash, Briskey, Shameboy en Nid & Sancy kregen hun kans bij dit Antwerpse onafhankelijke huis.

Daarnaast was het een instituut wat betreft de distributie van labels (denk aan José Gonsalez op Peacefrog) met als specialisatie obscure niche genres in de dancewereld. Het voorzag veel winkels wekelijks van de nieuwste minimal, electronics en electro-punk maar verwerfde met name faam voor de bijzonder gespecialiseerde distributie van dub, reggae en drum&bass.

Daarmee verdwijnt een serieus stuk geschiedenis van de independent Belgische muziekindustrie. Een mens vraagt zich af of een muziekbedrijf vandaag überhaupt nog onafhankelijk kan zijn. Hoe hard kun je je nog profileren als independent in deze gemediatiseerde wereld? Hoeveel meer kan een onafhankelijke platenfirma nog betekenen voor de artiest? Waar moeten independents geld halen om promotie te voeren?

Goede muziek uitbrengen is al lang niet goed genoeg meer. En daarmee zijn we aan de filosofische vraag die de cultuurindustrie al sinds zijn bestaan in de ban houdt: in hoeverre kan een verspreider van een cultureel goed handelen naar de waarde van de artiest? Is een goed nog cultureel als het als product verkocht wordt? Verwordt het culturele niet meteen tot het kapitalistische als het op de markt te krijgen is? Het is een giftige pijl die al van het begin het hart van de culturele industrie raakt. Lowlands heeft zich steeds de independent geest toegeëigend. Goede muziek, dat was van tel, no matter what. Denk aan de slogan “Everything Is Low” die Lowlands een tijd droeg, of “When Music Becomes Passion”. Een filosofie die elke muziekliefhebber zal beamen.

De vraag die zich opdringt met die faillissement is of je wel nog zo cultureel kan blijven denken met een business die gerund moet worden? Zelfs economisch sterke merken die wel bewust business matig denken (bvb. Ford) krijgen problemen, laat staan dat independent muziekbedrijfjes nog maar break-even kunnen draaien als ze niet business minded ingesteld zijn? Misschien was Lowlands lang te naïef na de succesperiode met Buscemi, Vive La Fête en de doorbraakjaren van drum&bass? Misschien werd er te weinig rekening gehouden met de commerciële kant van de zaak, hoe erg dit ook mogen klinken als je met underground muziek bezig bent. Misschien moest Lowlands een breder klantenbestand aanboren en opschuiven naar de richting die News insloeg?

Allemaal vragen die ik hier natuurlijk als buitenstaander makkelijk kan poneren en die allen beantwoord kunnen worden met een diepe zucht. Want laat ons wel wezen, elk muziekbedrijf heeft het vandaag lastig. De commerciële bedrijven zien vooral hun winstmarges kelderen, de independents merken vooral een devaluatie van muziek an sich. En daarmee zal de filosofische vraag die hier opgerakeld werd nog wel tot in de eeuwigheid der eeuwen voor discussie zorgen. Laten we vooral niet vergeten dat Lowlands geweldig werk verricht heeft voor de Belgische muziek scène. Ik mag er niet aan denken hoe leeg mijn platenkast zou zijn mochten de release vanuit de Lowlands stal eruit geplukt worden. Rest In Peace!